Сәуірбаев Мұхаметәлі 1931 жылы Омбы облысы Русская Поляна ауданы Қаратал ауылында дүниеге келген. Әскерге шақырылғанға дейін Смайылова Нұрбикемен отбасы құрған. Смайылова Нұрбике Ахмедияқызы 1932 жылы Көкшетау облысы Қызылту ауданы Херсон ауылында дүниеге келген. Жас отбасы 1963 жылға дейін Омбы облысы Русская Поляна селосында тұрған. Кейінірек Ертіс ауданы Амангелді совхозына көшіп келеді. Бұл жерде механизатор-тракторист болып жұмысқа орналасады. Сәуірбаевтар 3 бала тәрбиелеп өсірді. Сәуірбаев Мұхаметәлі өте мейірімді, әділетті, әр адамға қол үшін беруге дайын адам болды. Еңбек жолында өте адал, жауаптыболғаны үшін бірнеше рет мақтау грамоталарымен 

Мусапиров Қайкен ақсақал 1922 жылы 1 мамырда Павлодар облысы, Ертіс ауданы, Жаңатаң колхозында, қазіргі Амангелді ауылының кезіндегі Ақсу бөлімшесінде дүниеге келген. Бір жасқа толмай әкесінен айрылып, он жасында анасынан жетім қалып, Қайкен ақсақал Ертіс ауданындағы балалар үйінде тәрбиеленіп, 7 жылдық мектепті тәмамды. 1942 жылы Ертіс аудандық әскери комиссариятына шақырылып, қызыл әскер қатарына қосылды. Сол жылдың 16 маусымында әскери антын қабылдап,Қиыр-шығыс шекарасында әскери қызметін атқарып, жеңісті сонда қарсы алды.1945 жылы Жапонияға қарсы соғысқа қатысты. 1945-1948 жылдары Қиыр-шығыс Тынық мұхиттық округі, Подгорный заставасында сержант

Бейсембаев Айткеннің (Айтмұхаммед) ата-тек əулеті Ертіс өңіріндегі Омбының Сағал бөлімшесіндегі қыпшақтардан бастау алады. Бұл əулет Омбы облысы аумағына ХІ ғасырдан қоныс аударған. Іргесі XVI ғасырдың басындағы «Сағал зираты» атты əулеттік қорымдардың бірі Бозан ауылының маңайында орналасқан. Бұл əулеттің атақты да қайталанбас тұлғаларының бірі XVIIІ ғасырдағы қазақ- жоңғар соғысында танылған Түгел батыр. Батырдың ұрпақтары бүгінгі күндерге дейін Ресей мен Қазақстанның Омбы жəне Павлодар облыстары аумақтарында өмір сүреді. 1875 жылға дейін сағал-қыпшақтар Cағал-қыпшақ болысына қарасты саналатын. Айткен Бейсембаев 1923 жылы мамырдың 9-шы жұлдызында Ресейдегі 

Өмір – адамға берілген ең үлкен аманат, ал сол аманаттың мәні адал еңбекпен, мағыналы жолмен айқындалады. Әрбір адамның тағдыры өзі жүріп өткен сүрлеуімен, елге сіңірген еңбегімен өлшенеді. Біреулер уақытша тіршілік қамымен ғана ғұмыр кешсе, енді біреулер артында өнеге болар із қалдырады. Осындай азаматтардың өмір жолы – кейінгі ұрпаққа үлгі, ел жадында сақталар тағылымды шежіре.Туған жердің топырағын қасиет тұтып, жер-анамен тілдесе еңбек еткен жандардың орны қашанда бөлек. Өйткені жердің тілін білген адам елдің де қадірін терең түсінеді. Адал еңбекті өмірлік ұстанымына айналдырған азаматтар ғана халық құрметіне бөленеді.Солардың бірі – бүкіл саналы ғұмырын ауыл шаруашылығына 

Атамыз Амангелді Мырзалыұлы 1916 жылы Павлодар обылысы, Ертіс ауданы, Қарақұдық ауылында қолөнер шебері, ұстаның отбасында дүниеге келген. Руы – құлатай қыпшақ, оның ішінде байжігіт. Атамыз балалардың үлкені, одан кейін інісі мен қарындасы бар еді. Балалық және жасөспірімдік шақтары туған өлкелерінде өтті. Ол кезде Қарақұдық ауылы үлкен ауыл болды, өзінің ауыл басшылығы, мектебі, дүкені бар. 40 жылдары Амангелді колхозының орталығы болды.7 жылдық мектебі болғандықтан маңайындағы ауылдардың мектеп жасындағы балалары Қарақұдыққа келіп оқитын.1941 жылдың тамыз айында атамыз әскер қатарына шақырылып, майдан даласына аттанды. 120 атқыштар полкінің атқыштар

Өмірде кейбір адамдар болады – олардың тағдыры тұтас бір дәуірдің шежіресіндей. Асқар тау әке Назымбек Бөкенұлы – солардың бірі еді. Оның балалық шағы бейбіт күннің емес, ауыр заманның ызғарына тап келді. Аштық пен жоқшылық, жетімдік пен еңбек – оның жастайынан серігі болды. Ерте есейіп, ерте төзімге үйренді. Анасының мейірімін үш жасында жоғалтып, тағдырдың алғашқы соққысын сезінді. Балалық деген ұғымды соғыс жылдары жалмап кеткен еді. Қолына ойыншық емес, еңбек құралы тиген кезден бастап өмірдің қатал заңына мойымады. Аш болса да, білімге ұмтылды, шаршаса да, еңбектен қашпады. Сол қиындықтар оның мінезін шыңдап, жүрегін кеңейтті. Кейінгі саналы ғұмырында да сол балалықтағы төзім 

В летописи каждой страны есть события, по масштабу имеющие глобальный, а по историческим параметрам эпохальный характер. Для Казахстана и других независимых государств бывшего Союза таким событием стало освоение целины. Только за год с марта 1954 по март 1955 года в Казахстане было организовано 337 совхозов, одним из таких совхозов был и совхоз Амангельды, созданный в Иртышском районе Павлодарской области. На освоение целинных земель приехало много людей из разных регионов, тогда большой и дружной страны, – СССР. Среди тех, кто прибыл, были и будущие родители Виктора Степанова: Нина Дмитриевна Шубина и Владимир Тихонович Степанов, судьба их 

Менің әкем Ахметов Зәйкен құжат бойынша 3.05.1927 жылы туған. Амангелді ауылының жанында 3 км. Қашықтықта орналасқан кішкентай Қарақұдық атты ауылда дүниеге келген.Аталған ауылдың 7 жылдық мектебін бітірген, ұстазы Балтабаев Жауда ақсақал болған. Әкем есепке өте жүйрік болған, сыныптағы қыздардың есептерін шығарып береді екен. Мен бастауыш сыныпта оқығанда маған да көмек қолын созатын. Ұлы Отан соғысы басталғанда небәрі 14 жаста болатын. Соғысқа қатысқан жоқ, бірақ жеңіске өз үлесін қосқан. Жолдасы Бейсекеев Базарбай екеуін Теміртау қаласына заводқа жұмысқа жіберген.Сол заводтың прокатный цехінде жұмыс істеген. Елдің үлкендері Қарағанды шахтасында деп 

Адам ғұмыры – еңбектің өрнегі дейді. Кез келген адамның өмір жолы – тағдырдың жазуымен ғана емес, маңдай терімен, адал еңбегімен мәнге ие болатын қасиетті сапар. Өмірдің шынайы құны – артында қалдырған із, ел есінде сақталған жақсы аты мен өнегелі ісі. Осындай өмірдің үлгісін көрсеткен жандардың бірі – еңбекқорлығы мен адалдығымен танылған Ертіс өңірінің ардақты азаматы Жүрсінов Құндақпай Қажмұхамбетұлы еді. Жүрсінов Құндақпай Қажмұхамбетұлы 1930 жылдың 18 шілдесінде Павлодар облысы Ертіс ауданының Қарақұдық (қазіргі Амангелді) ауылында дүниеге келген. Балалық шағы ашаршылық пен соғыс жылдарының қиындығына тұспа-тұс келді. Құндақпай небәрі он бір  

Біздің кіндік қанымыз тамған қасиетті мекен – Павлодар облысы, Ертіс ауданының Амангелді ауылына қарасты Ақсу елді-мекені. Бұл – дархан даласы мен адал еңбегімен ел жадында қалған жандардың мекені. Сол топырақта туып-өскен әрбір ұрпақ туған жерін, ата-бабасының ізін, ата-анасының есімін қастерлеп, олардың өмір жолын кейінгіге өнеге ету – борыш деп біледі. Осындай ұлағатты әулеттің басында тұрған – біздің асқар тау әкеміз, ардақты атамыз Аманжолов Шарықпай мен мейірімді, пейілі кең Бейсекеева Батиха еді. Әкеміз Аманжолов Шарықпай 1912 жылы Ертіс ауданының Шолақсай ауылында қарапайым шаруа отбасында дүниеге келген. Руы – құлатай қыпшақ. Өмірдің алғашқы сынақтарына