Екінші дүниежүзі соғысы миллиондаған адамдардың жанын қиды... Шалғайда жатқан біздің ауылдарымызда сол аласапыран кезде жай қалған жоқ, ауылымыздан әскерге шақырылғандардың жартысынан көбі соғыста шәйіт болып көз жұмды. Әрдайым есімізді ұстап, құран оқытып отыруымыз ол біздің парызымыз.Война 1941-1945 года не обошла и наше село, которое находилось очень далеко от фронта. Говорят, до тех пор пока человека помнят, он жив. Больше половины из призванных в годы войны обратно не вернулись. Большинство из них молодые парни 18-25 лет, которые до призыва на фронт никогда и никуда почти не выезжали. Это чьи-то дети, братья, отцы...Они ходили по тем же дорожкам, лощинам, купались в тех же озерах, ходили на Соленое озеро...На их долю выпала тяжелая военная судьба, они остались лежать в земле далеко от родного села. Наши земляки лежат в Волгограде, под Москвой, Смоле ... Әрі қарай оқу »